Η Εβίτα δείχνει πιο ήρεμη και αυθόρμητη. Η Χριστίνα, πάλι, σε κερδίζει με την καλοσύνη και την ευγένειά της. Οι διαφορές τους, όμως, είναι αυτές που τις ενώνουν. Οι κόρες του προέδρου της ΕΔΕΚ, Μαρίνου Σιζόπουλου, φωτογραφίζονται για πρώτη φορά μαζί , ξεδιπλώνοντας το σπάνιο δέσιμό τους.
Της Κωνσταντίνα Γεωργίου
Η ιατρική ήταν μονόδρομος για εσάς;
Χριστίνα: Εμένα ήταν επιλογή μου από τότε που ήμουν παιδί. Αρχικά, δεν ήταν συνειδητή. Ήταν πιο ρομαντική. Στην πορεία, η επιλογή έγινε ανάγκη, ενώ όταν άρχισα να την υπηρετώ, με γοήτευε ολοένα και περισσότερο. Η δερματολογία προέκυψε στην πορεία.
Εβίτα: Η δική μου η απόφαση ήταν πιο αργοπορημένη. Σκόπευα να σπουδάσω εφαρμοσμένα μαθηματικά στο Πολυτεχνείο, αλλά μετά από συνεχή παρότρυνση, κυρίως από τον πατέρα μας, επέλεξα να ακολουθήσω την οδοντιατρική.
Πρέπει όμως, να ήσασταν άριστες μαθήτριες.
Χριστίνα: Η αλήθεια είναι πως ήμασταν εξαιρετικές (γέλια).
Εβίτα: Ήμασταν τυπικές. Η μητέρα μας είναι εκπαιδευτικός, οπότε η συνδρομή και η βοήθεια της ήταν καθοριστική.
Μεγαλώσατε σε αυστηρό περιβάλλον;
Χριστίνα: Σε όμορφο περιβάλλον, με δυνατότητα προσωπικών επιλογών. Τα παιδικά μας χρόνια ήταν γεμάτα εμπειρίες. Παράλληλα, όμως, έπρεπε να ακολουθούμε μια γραμμή. Υπήρχε έλεγχος και διαπαιδαγώγηση, αλλά και διάλογος.
Να πιστέψω ότι δεν ξεφύγατε ποτέ; Δεν κάνατε την επανάστασή σας;
Χριστίνα: Μικροεπαναστάσεις.
Εβίτα: Κυρίως στα φοιτητικά μας χρόνια. Δεν μπορείς να είσαι φοιτήτρια στην Αθήνα και να μην ξεφύγεις καθόλου. Διαφορετικά, κάτι πάει λάθος.
Χριστίνα: Φτάνει να υπάρχει προγραμματισμός και μέτρο. Απολαμβάναμε τη φοιτητική μας ζωή, αλλά δεν χρωστούσαμε μαθήματα.
Συνυπήρξατε κατά την περίοδο των σπουδών σας;
Εβίτα: Για δυο χρόνια μόνο.
Ήταν αρμονική η συγκατοίκησή σας;
Εβίτα: Δεν συγκατοικούσαμε ακριβώς.
Χριστίνα: Μέναμε στην ίδια πολυκατοικία, αλλά σε διαφορετικά διαμερίσματα. Ήμασταν και μαζί και χώρια. Τον ελεύθερο μας χρόνο, βέβαια, τον περνούσαμε μαζί.
Εβίτα: Λόγω της διαφοράς των τεσσάρων χρόνων που έχουμε, προτιμήσαμε να μην εισβάλλει η μια στην προσωπική ζωή της άλλης. Η Χριστίνα είχε τακτοποιήσει ήδη το σπιτικό της, ενώ βρισκόταν σε μια φάση που το πρόγραμμά της ήταν ιδιαίτερα πιεσμένο, σε αντίθεση με το δικό μου που ήταν πιο χαλαρό τα δυο πρώτα χρόνια.
Από μικρές ήσασταν τόσο δεμένες;
Χριστίνα: Είμαστε υπερβολικά αγαπημένες. Μεγαλώσαμε έχοντας κατά νου το «η ισχύς εν τη ενώσει». Στηρίζει πάντοτε η μια την άλλη.
Δεν είναι και λίγο, όμως, για τέσσερα χρόνια να είσαι μόνη και ξαφνικά να μπαίνει ένα βρέφος στη ζωή σου.
Χριστίνα: Η αλήθεια είναι πως μου είχε κακοφανεί. Όταν, όμως, η Εβίτα άρχισε να αναπτύσσει την προσωπικότητά της, ήταν τόσο αξιαγάπητη.
Εβίτα: Η Χριστίνα ήταν πάντα η αρχηγός, το πρότυπο, η σύμβουλος, η επαναστάτρια που άνοιγε για μένα τον δρόμο. Από μέρους της υπήρχε μια προσπάθεια να με προστατεύσει και από τη δική μου πλευρά ένα αίσθημα θαυμασμού.
Χριστίνα: Αυτό ίσχυε όταν ήμασταν μικρές. Από τις σπουδές μας κι έπειτα, είμαστε κάτι παραπάνω από δυο αγαπημένες αδελφές. Είμαστε συνεργάτες, συνοδοιπόροι, αδελφές ψυχές.
Εβίτα: Μαζί θα μας δεις για ψώνια, για καφέ. Για πάρα πολλά χρόνια, θέλαμε να έχουμε κοινή πορεία, αλλά δεν ήταν εφικτό. Όταν βρισκόμουν στην Αθήνα, η Χριστίνα επέστρεψε στην Κύπρο όπου έκανε την ειδίκευσή της, την οποία συνέχισε στο Ισραήλ.
Χριστίνα: Ουσιαστικά, η επανασύνδεσή μας έγινε πριν από ενάμιση χρόνο. Πλέον, δεν υπάρχει μεταξύ μας το χάσμα που υπήρχε παλαιότερα.
Το ότι μοιράζεστε την ίδια επαγγελματική στέγη, δεν φέρνει προστριβές;
Εβίτα: Η καθεμία έχει τους ασθενείς της και δεν επεμβαίνει στο χώρο της άλλης. Βέβαια, υπάρχει διαφορά όταν ένας επαγγελματίας έχει συνεργάτες. Πόσο μάλλον όταν αυτοί είναι μέλη της οικογένειάς σου, αφού στην ίδια κλινική δραστηριοποιείται και ο πατέρας μας.
Με τον μπαμπά σας, είναι εξίσου αρμονική η συνύπαρξη;
Χριστίνα: Όσο δεν φανταζόμασταν.
Εβίτα: Στην αρχή είχαμε τις επιφυλάξεις μας.
Χριστίνα: Όλα, όμως, βαίνουν καλώς.
Έχετε την κλασική σχέση μπαμπά-κόρης;
Χριστίνα: Ποια είναι αυτή, δηλαδή;
Υπάρχει αμοιβαία αδυναμία.
Εβίτα: Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κανέναν από τους δυο.
Χριστίνα: Τους έχουμε υπερβολική αδυναμία. Ο καθένας έχει διαφορετικό ρόλο στη ζωή μας. Η σχέση με τον πατέρα μας είναι πέρα για πέρα φιλική και οικεία.
Στην ηλικία που οι γονείς σας αποφάσισαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους, ήσασταν σε θέση να το διαχειριστείτε;
Χριστίνα: Εγώ ήμουν 22 και η Εβίτα 18.
Εβίτα: Αναπόφευκτα, σε επηρεάζει οποιαδήποτε ανατροπή στην καθημερινότητά σου. Το θετικό ήταν ότι ήμασταν αρκετά μεγάλες και ανεξάρτητες.
Χριστίνα: Άλλωστε, μετά το διαζύγιο, συνεχίσαμε να λειτουργούμε ως οικογένεια. Στηρίζει ο ένας τον άλλο και οι γονείς μας είναι φίλοι μεταξύ τους.
Εβίτα: Νοιάζεται ο ένας για τον άλλον. Στο κάτω-κάτω, δεν παραγράφονται τα 30 χρόνια κοινής πορείας.
Σε ποιον από τους δυο μοιάζετε περισσότερο;
Εβίτα: Συνήθως μου λένε ότι εμφανισιακά μοιάζω στον πατέρα μας και η Χριστίνα στη μητέρα μας. Το ίδιο ισχύει και για τον χαρακτήρα. Χειριζόμαστε με ανάλογο τρόπο τις διάφορες καταστάσεις. Ενώ παλαιότερα ήμουν πιο εκρηκτική, πλέον είμαι πιο υπομονετική και χαμηλών τόνων.
Χριστίνα: Το απίστευτο με την Εβίτα είναι ότι ακόμη και η στάση του σώματος και η φρασεολογία που χρησιμοποιεί, ταυτίζεται με τον πατέρα μας. Όταν την αντικρίζω, πολλές φορές, νιώθω ότι βλέπω μια άλλη εκδοχή του πατέρα μας.
Οπότε, εσείς οι δυο δεν έχετε κοινά.
Εβίτα: Νομίζω ότι αν είχαμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά, δεν θα είχαμε τη σχέση που έχουμε. Χριστίνα, εσύ τι πιστεύεις;
Χριστίνα: Όντως, έχουμε μια διαφορετική δυναμική. Συνήθως, εγώ είμαι πιο βολική (γέλια).
Ποιο στοιχείο του πατέρα σας, θαυμάζετε περισσότερο;
Χριστίνα: Την εντιμότητά του, γιατί είναι κάτι που εκλείπει στις μέρες μας με τη διαφθορά και την έκπτωση των ηθών που επικρατούν.
Εβίτα: Εκτός από το προαναφερθέν, προσωπικά θαυμάζω την εργατικότητά του. Έχει απίστευτη ενέργεια. Δουλεύει σχεδόν ασταμάτητα.
Χριστίνα: Και μάλιστα, χωρίς να παραπονιέται.
Τα χνάρια του στην ιατρική τα ακολουθήσατε. Στην πολιτική;
Εβίτα: Για να ασχοληθείς με την πολιτική, χρειάζεται να την αγαπάς και να της αφιερώσεις χρόνο. Είμαστε πολιτικοποιημένες, αλλά προσωπικά δεν έχω το σθένος να ασχοληθώ μαζί της.
Χριστίνα: Επίσης, χρειάζεται χρόνος. Και με το δικό μας επάγγελμα, στενεύουν τα χρονικά περιθώρια.
Εβίτα: Όταν θέλεις να ασχοληθείς με κάτι, βρίσκεις χρόνο. Αυτό το βλέπουμε και από τον πατέρα μας. Απλώς, εμείς σε κάποια φάση θα γίνουμε και μητέρες.
Έχετε, δηλαδή, στο μυαλό σας τη δημιουργία οικογένειας;
Χριστίνα: Είναι μέρος της προσωπικής ολοκλήρωσης, έτσι δεν είναι;
Υπήρχαν φορές που σας επηρέασαν αρνητικά τα «χτυπήματα» κάτω από τη μέση, που είχαν ως αποδέκτη τον πατέρα σας;
Εβίτα: Ακόμη κι αν γνωρίζεις ότι αυτά που λέγονται και γράφονται είναι αναλήθειες και ανακρίβειες, επηρεάζεσαι ψυχολογικά, ενώ στεναχωριέσαι για την πίεση που ενδεχομένως να αισθάνεται ο πατέρας σου.
Χριστίνα: Τα χειριζόμαστε, όμως, με στωικότητα, ψυχραιμία και υπομονή. Ο ένας συμπαραστέκεται στον άλλον στις δύσκολες ώρες. Γνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε «τρικυμία» είναι αβάσιμη και παροδική, είναι πιο εύκολο να ξεπεραστεί.
H υπόθεση με τα botox πόσο σας επηρέασε, ειδικά εσένα Χριστίνα, που είσαι δερματολόγος στο ίδιο ιατρείο;
Στεναχωρήθηκα και προβληματίστηκα επειδή ήταν ένα «χτύπημα» που δεν ήξερα αν είχε ως στόχο την επαγγελματική ή την πολιτική ιδιότητα του πατέρα μας. Ωστόσο, στόχευε στον επαγγελματικό τομέα, που ο καθένας από εμάς «κτίζει» με πάρα πολύ κόπο. Επί της ουσίας, όμως, δεν μας επηρέασε καθώς δεν υπήρξε καμία διαφορά στη ζήτηση θεραπειών αισθητικής φύσεως από τους πελάτες μας. Μάλιστα, η στήριξη και η αγάπη τους ήταν ενθαρρυντική.
Ο πατέρας σας, τι σας συμβουλεύει σε τέτοιες περιπτώσεις;
Χριστίνα: Μας συστήνει νηφαλιότητα.
Εβίτα: Την ώρα της κρίσης, όμως, προσπαθεί να τη χειριστεί μόνος του.
Χριστίνα: Δεν θέλει να μας κάνει κοινωνούς του προβλήματός του.
Μικρότερες, τον στήνατε στον τοίχο επειδή απουσίαζε πολλές ώρες;
Εβίτα: Είχαμε τα ψιλοπαραπονάκια μας. Ο ίδιος, όμως, το κατανοούσε και προσπαθούσε να περνά ποιοτικό χρόνο μαζί μας. Πολύ σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η μητέρα μας, η οποία αναπλήρωνε κάθε κενό, παρόλο που εργαζόταν επίσης πολλές ώρες.
Χριστίνα: Δεν τον στήσαμε, όμως, ποτέ στον τοίχο. Κατανοούσαμε τον φόρτο εργασίας και τη δυσκολία του έργου του.
Εβίτα: Τώρα που έχουμε μεγαλώσει και οι ανάγκες και οι υποχρεώσεις μας είναι διαφορετικές, ίσως να τον χρειαζόμαστε περισσότερο. Κι εκείνος, ενώ είναι ιδιαίτερα πιεσμένος, πάντα περνάει χρόνο μαζί μας.
Υπήρχαν φορές που νιώθατε «βαρύ» το επίθετο Σιζοπούλου, μιας και ό,τι κάνατε είχε αντίκτυπο στον πατέρα σας;
Χριστίνα: Δεν το νιώσαμε έντονα, καθώς η πολιτική του σταδιοδρομία ήταν σταδιακή και σταθερή. Ανεξάρτητα, όμως, από το επίθετο και την ιδιότητα του πατέρα μας, είμαστε προσεχτικές λόγω ιδιοσυγκρασίας.
Χρειάστηκε ποτέ να καταβάλετε μεγαλύτερη προσπάθεια για κάτι, προκειμένου να μη σας κατηγορήσουν ότι έχετε «μέσο»;
Χριστίνα: Καμιά φορά, χρειάζεσαι λίγη περισσότερη προσπάθεια ή λίγο περισσότερο χρόνο για να αποδείξεις την αξία σου. Έτυχε να ακούσω ορισμένα σχόλια, αλλά δεν επηρέασαν τη σταδιοδρομία μου. Θεωρώ ότι υπάρχει μια μερίδα του κόσμου που ενδεχομένως πιστεύει πως τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για μένα λόγω του πατέρα μου. Ένας άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί να πετύχει στη ζωή του από ένα σωρό ευνοϊκές συγκυρίες.
Εβίτα: Για να είμαι ειλικρινής, εγώ δεν το ένιωσα καθόλου. Οι γονείς μας ήταν πολύ ανεχτικοί με τα λάθη μας. Προσπαθούσαν πάντα να μας δίνουν ώθηση. Δεν υπάρχει λόγος να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν, ούτε ακόμη στον ίδιο σου τον εαυτό. Αν είσαι καλός κι εργατικός, θα φανεί στην πορεία!
Styling: Shona Muir
Μακιγιάζ: Βαλεντίνο Νικολάου
* Ευχαριστούμε το Frankie’s Social για την ευγενική φιλοξενία.