Όταν ήμαστε παιδιά, o ήλιος και η θάλασσα ήταν η χαρά μικρών και μεγάλων και τίποτα δεν μας σταματούσε από το να χαιρόμαστε και τα δύο αδιακρίτως και προπαντός χωρίς οι προφυλάξεις να μπαίνουν στη μέση και να χαλούν τη ροή της απόλαυσής μας.
Από τα έξι μέχρι και τα τριάντα μου περίπου, όντας μελαχρινή, μετατρεπόμουνα κάθε καλοκαίρι σε κινητή σοκολάτα και δεν σας κρύβω πως μου άρεσε να με αποκαλούν έτσι και όλοι να μιλάνε για το σοκολατί χρώμα που απέκτησα. Και άντε στις αρχές της δεκαετίας του 70 είχα και γω ως παιδί αλλά και όλοι οι μεγαλύτεροι κι ένα δικαιολογητικό, γιατί ο λόγος περί βλαβερής ηλιακής ακτινοβολίας δεν είχε ακόμα αρθρωθεί, καλά – καλά. Μετά όμως που οι προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο που κρύβουν οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου γίνονταν όλο και συχνότερα, σχεδόν καθημερινά, από περιοδικά, εφημερίδες και όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, αργήσαμε και πάλι να δείξουμε την απαιτούμενη προσοχή.
Τώρα πια όμως, όλοι ξέρουν και έχουν συνειδητοποιήσει τη σημασία αυτών των επισημάνσεων και σίγουρα κάπου θα έχουν διαβάσει ή ακούσει τι μπορεί να συμβεί αν δεν πάρουμε μέτρα προφύλαξης, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες κατά τους οποίους ο καύσωνας μάς καίει κυριολεκτικά.
Καλό καλοκαίρι!