Ο Λούκας φωτογραφίζεται παραλιακά της Αθήνας και μιλάει για τις επιλογές στην καριέρα του, την προσωπική του ζωή, το «X–Factor», στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος στο παρελθόν, τη σχέση του με την Έλενα Ράπτη, αλλά και το ενδεχόμενο να γίνει πατέρας.
Του Αλέξανδρου Πρίφτη
Αυτή την περίοδο ξεκουράζεται και σχεδιάζει με μεγάλη προσοχή τα νέα του επαγγελματικά βήματα. Παράλληλα, ζει όπως ονειρεύτηκε την προσωπική του ζωή. Στο Balux Seaside όπου συναντιόμαστε, στη Γλυφάδα, η κοπέλα που μας πήρε παραγγελία, του ζήτησε αυτόγραφο. Εκείνος ντράπηκε πολύ. Νόμιζα ότι θα το είχε συνηθίσει. Όχι; «Εντάξει, είναι όμορφο να σου εκδηλώνει ο κόσμος την αγάπη του. Αλλά είμαι λίγο ντροπαλός σ’ αυτά», μου λέει χαμογελώντας.
Κάνεις πολύ μεγάλη επιτυχία με τις εμφανίσεις σου, με τα τραγούδια σου, το κοινό σε αγαπάει. Πού το αποδίδεις όλο αυτό που συμβαίνει με σένα από τότε που ακόμη χαρακτηριζόσουν «πρωτοεμφανιζόμενος»;
Κατ’ αρχάς θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον κόσμο που στηρίζει τις επιλογές μου και τις αγκαλιάζει με τόση αγάπη. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάποια συνταγή γι’ αυτό. Στόχος μου είναι όποιος έρχεται να με ακούσει να περνάει καλά, να ψυχαγωγείται, ξεφεύγοντας για λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητάς του.
Είσαι πάντως πολύ επιλεκτικός σε ό,τι αφορά στις εμφανίσεις σου. Αλήθεια, δεδομένων των συνθηκών, δεν θα ήταν πιο «λογικό» να βάλεις νερό στο κρασί σου και να εμφανιστείς ακόμα και στα μπουζούκια;
Επιλεκτικός είμαι, όχι όμως σε σχέση με τον χώρο αλλά περισσότερο με την αισθητική μου. Έχω εμφανιστεί σε μπουζούκια και εμφανίζομαι ακόμα. Απλά θέλω πλέον να παρουσιάζω και να δίνω όλη την ψυχή μου σε κάθε σκηνή που βρίσκομαι, χωρίς εκπτώσεις. Δυστυχώς, οι συνθήκες, κάποιες φορές, δεν το επιτρέπουν. Οπότε, δεν πρόκειται για «νερό στο κρασί μου» αλλά επιλέγω ποιο κρασί μου αρέσει.
Θεωρείς πως, τελικά, η συμμετοχή σου στο «X-Factor», σου έκανε καλό;
Η συμμετοχή μου στο «X-factor» σίγουρα μου άνοιξε πάρα πολλές πόρτες και μου έδωσε ευκαιρίες, τις οποίες κλήθηκα και καλούμαι ακόμα να αρπάξω. Ήταν, επίσης, μια έντονη εμπειρία που αποτέλεσε πρόγευση του τι θα επακολουθούσε. Σήμερα, βλέπω πιο καθαρά το καλό που μου έκανε, γιατί ακόμα και μετά από πολλές δύσκολες στιγμές κατάλαβα ότι όλα ήταν αναγκαία για να γίνω αυτός που είμαι σήμερα καλλιτεχνικά.
Τότε, που ήσουν ακόμη άπειρος στον χώρο, θεώρησες δεδομένη την προβολή και τη φόρα που πήρες μέσα από το παιχνίδι;
Αρχικά ναι, θεώρησα αυτή την απότομη αλλαγή μόνιμη πλέον κατάσταση στη ζωή μου. Αν και βγήκα λάθος σε αυτή μου την εκτίμηση, γρήγορα κατάλαβα ότι χρειάζεται μεγάλος κόπος και σκληρή δουλειά για να υπάρξει διάρκεια. Τελικά, τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά όλα κερδίζονται βήμα-βήμα.
Πώς το διαχειρίστηκες τότε όλο αυτό; Δεν «ξέφυγες» ούτε μια στιγμή;
Δεν ξέρω αν ξέφυγα με την έννοια της έπαρσης ή της αλαζονείας αλλά σίγουρα, ειδικά στην αρχή, δεν ήμουν σε θέση να κατανοήσω πλήρως τι πραγματικά κέρδισα από το «X-Factor». Μου ήταν αρκετά δύσκολο να το διαχειριστώ και μου πήρε χρόνο.
Σήμερα, σου λείπει που δεν έχεις όλη αυτή την υπερβολική δημοσιότητα επάνω σου ή βρήκες την ησυχία σου;
Δεν μου λείπει γιατί, άλλωστε, ποτέ δεν διεκδίκησα την υπερβολή. Θα ήθελα η δημοσιότητα να υπάρχει στη ζωή μου ως αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού μου έργου. Ούτως ή άλλως είναι βασικό κομμάτι αυτού που κάνω, γιατί έτσι μπορώ ευκολότερα να διοχετεύσω τη δουλειά μου στον κόσμο.
Παρακολουθούσες φέτος το show;
Δεν το παρακολούθησα ιδιαίτερα. Περισσότερο είδα τις auditions παρά τα live, γιατί δούλευα.
Τα συναισθήματά σου ποια ήταν;
Ανάμεικτα. Γιατί αφενός μεν μπορούσα να νιώσω τη δίψα και το όνειρο αυτών των παιδιών αφετέρου δε, θα ήθελα να ξέρουν πόσα πολλά χρειάζονται για τη μέρα που ξημερώνει στη ζωή τουs μετά το «X-Factor». Εύχομαι τα παιδιά που λαμβάνουν πλέον μέρος σε αυτά τα παιχνίδια να είναι πιο υποψιασμένα και προετοιμασμένα από εμένα για το τι θα επακολουθήσει.
Πώς σου φάνηκε το αποτέλεσμα του φετινού «X–Factor» και η νίκη του συμπατριώτη μας, Ανδρέα Λέοντα;
Από τα λίγα που είδα, θυμήθηκα τον δικό μας τελικό με δύο παιδιά που εκπροσωπούσαν εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής. Δεν πιστεύω στον όρο «καλύτερος», γιατί η μουσική για μένα δεν είναι πρωταθλητισμός. Ήταν και οι δύο πολύ ταλαντούχα παιδιά. Συγχαρητήρια και στους δύο και εύχομαι το καλύτερο δυνατόν σε όλα τα παιδιά που τώρα ξεκινάνε την πορεία τους.
Πολλοί, πάντως, ήταν εκείνοι που θεώρησαν πως η νίκη του Ανδρέα οφειλόταν στην καταγωγή του, πως οι Κύπριοι αλληλοϋποστηρίζονται και πως λειτουργούν σαν «λόμπι». Το έχεις εισπράξει κι εσύ αυτό όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεσαι στο χώρο, από συνάδελφους σου Ελλαδίτες;
Είναι πάρα πολύ τιμητικό για τους Κύπριους αν όντως συμβαίνει αυτό, γιατί δείχνει ενότητα και είναι κάτι που, αν μη τι άλλο, στην εποχή μας, το έχουμε μεγάλη ανάγκη. Ο όρος «λόμπι», που μάλλον χρησιμοποιείται από κάποιους αρνητικά, προσπαθεί να μειώσει τη δημοκρατική απόφαση του κοινού με απόλυτα άδικο τρόπο. Επίσης, όσο συσπειρωμένος και να είναι ένας λαός 800.000 ανθρώπων σε μια διαδικασία ψηφοφορίας, πώς μπορεί να κερδίσει 12.000.000; Αυτά, λοιπόν, είναι κακά λόγια και είναι πολύ κρίμα που εκφράζονται. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να αλληλοϋποστηριζόμασταν γιατί έτσι θα αποφεύγαμε το μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων μας.
Η δημοσιότητα των τελευταίων χρόνων σού στέρησε κομμάτια από την προσωπική σου ζωή, ίσως και από την ανεμελιά σου;
Καθετί που επιλέγουμε να κάνουμε στη ζωή μας απαιτεί μικρές ή μεγάλες θυσίες. Έτσι κι εγώ, με την επιλογή μου, κατά μια έννοια, «θυσιάζω» ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της ζωής μου που βρίσκεται μακριά μου. Την οικογένεια, τους φίλους μου, τη γειτονιά μου και πολλά ακόμα. Παρόλα αυτά προσπαθώ με κάθε ευκαιρία να έρχομαι στην Κύπρο και να αναπληρώνω όλες αυτές τις στιγμές σε λίγες μέρες.
Ενημερώνεσαι για το τι γράφεται για σένα και τη σχέση σου από site και blogs; Τα διαβάζεις;
Η αλήθεια είναι ότι δεν διαβάζω ιδιαίτερα λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου αλλά πάντα ενημερώνομαι.
Πρόσφατα, διαβάσαμε ότι πέρασες κρίση στη σχέση σου με την Έλενα. Από ό,τι είδαμε κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Σε ενόχλησαν, όμως, τα όσα γράφτηκαν;
Το ότι ενημερώνομαι δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμμετέχω κιόλας. Μπορεί ο καθένας να γράφει ό,τι θέλει. Δεν με ενοχλεί κάτι που δεν έχει καμία πραγματική δύναμη στην προσωπική μου ζωή. Αν νιώσω ότι κάτι που γράφεται επηρεάζει την καθημερινότητά μου τότε θα επέμβω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η καθημερινότητα προσγειώνει τη σχέση στην πραγματικότητα;
Προσπαθώ να είμαι γενικά προσγειωμένος, ζώντας έντονα την κάθε στιγμή. Η καθημερινότητα μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο σύμμαχο για δύο ανθρώπους ή και το αντίθετο. Δηλαδή, με το πέρασμα του χρόνου, γνωρίζει ο ένας τον άλλο καλύτερα κι έτσι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι λόγοι να θες να είσαι με τον άνθρωπό σου από αυτούς για τους οποίους αρχικά τον επέλεξες. Τον πρώτο λόγο, όμως, τον έχει πάντα η αγάπη.
Το έζησες αυτό κατά την παραμονή σου στη Θεσσαλονίκη;
Θεωρώ ότι τα δύο χρόνια που έζησα στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετά για να ξέρω πλέον ξεκάθαρα το γιατί και πόσο θέλω να είμαι με την Έλενα.
Είσαι ρομαντικός;
Θέλω να πιστεύω ότι είμαι ρομαντικός. Θέλω ο άνθρωπός μου να είναι καλά κι έτσι προσπαθώ όπως μπορώ να διατηρώ το χαμόγελο στο πρόσωπό του.
Θα μπορούσες να μείνεις μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και να κάνεις οικογένεια εκεί;
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πανέμορφη πόλη που προσφέρεται για να κάνει κανείς οικογένεια. Συνδυάζει τις επιλογές της μεγαλούπολης για μια οικογένεια, με τη ζεστασιά μιας μικρότερης κοινωνίας. Δυστυχώς, όμως, λόγω του επαγγέλματος που επέλεξα να κάνω, το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς βρίσκεται στην Αθήνα, οπότε σε πρώτη φάση θέλω να μείνω και να εργαστώ στην Αθήνα.
Παλιά μου είχες πει ότι στην πρώτη σας συνάντηση με την Έλενα ήσουν κάπως ακραίος μαζί της, επειδή είναι πολιτικός. Είσαι οργισμένος με αυτούς τους ανθρώπους;
Παλιά, όταν κάτι με πονούσε, όπως η κατάσταση της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια, εκφραζόμουν λίγο παρορμητικά με αποτέλεσμα να γίνομαι ακραίος. Τώρα, πλέον, δεν είμαι έτσι. Με πονάει ακόμα όλο αυτό που βλέπω και βιώνω, αλλά νιώθω υποχρέωσή μου να κάνω περισσότερα και να λέω λιγότερα γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθω ότι μπορώ να βοηθήσω πιο ουσιαστικά. Σίγουρα η στάση της πλειοψηφίας των πολιτικών με ενοχλεί πολύ, αλλά δεν θέλω να είμαι ισοπεδωτικός. Οργισμένος δεν είμαι, απογοητευμένος θα έλεγα καλύτερα.
Με την Έλενα ταυτίζεστε και πολιτικά;
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του κοσμοθεωρία και τη δική του ιδεολογία. Πολλών ανθρώπων οι απόψεις αλλού ταυτίζονται και αλλού διαφωνούν. Έτσι και με την Έλενα. Αυτό, πολλές φορές, είναι δημιουργικό. Σε θέματα κοινωνικής πολιτικής που η Έλενα επέλεξε να δώσει το βάρος της δράσης της ως βουλευτής, όχι μόνο ταυτίζομαι, αλλά προσπαθώ και να συμμετέχω ενεργά. Ιδεολογικά, όμως, οι απόψεις μου δεν περιορίζονται στις θέσεις μίας παράταξης.
Αυτό ήταν ποτέ τροχοπέδη για το πώς βλέπετε τα πράγματα και την εξέλιξη στην Ελλάδα; Εννοώ είναι λόγος για καβγάδες;
Σίγουρα θέλουμε και οι δύο το καλύτερο για τη χώρα μας. Οι διαφωνίες μας απλά έχουν να κάνουν με τον τρόπο που πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα ανακάμψει. Δυστυχώς, έχω δει ανθρώπους να κουβεντιάζουν με την πρόφαση ότι «αγαπούν» την Ελλάδα και συζητώντας για το «καλό» να τσακώνονται και μέχρι θανάτου πολλές φορές. Δυστυχώς από εκεί ξεκινά η καταστροφή. Από αυτόν το σχηματισμό στρατοπέδων. Με την Έλενα έχουμε την καλή διάθεση να πούμε την άποψή μας έστω κι αν διαφωνούμε, αλλά στο τέλος παραμένουμε συμφιλιωμένοι και σίγουρα κερδισμένοι και οι δύο από αυτά που ειπώθηκαν. Όταν υπάρχει φανατισμός και άκρα τότε υπάρχουν και καυγάδες.
Δεν τσακώνεστε ποτέ;
Τσακωνόμαστε όπως όλα τα ζευγάρια. Σίγουρα το ιδανικό είναι το καθόλου αλλά στο πλαίσιο της διαφορετικότητας των ανθρώπων δυστυχώς κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο. Η ουσία, όμως, δεν είναι το πόσο συχνά τσακώνεται ένα ζευγάρι αλλά πόσο γρήγορα συγχωρεί και προσπερνάει πραγματικά τις εντάσεις που δημιουργούνται.
Σε τρομάζει περισσότερο η δέσμευση ή ο ερχομός ενός παιδιού;
Αρχικά δεν πιστεύω στον όρο «δέσμευση» με την έννοια των δεσμών. Δεν υπάρχουν δεσμά, μιλάμε για μια απόλυτα ελεύθερη επιλογή. Οπότε και οι δύο καταστάσεις για τις οποίες με ρωτάς, θεωρώ ότι μόνο χαρά μπορούν να προσφέρουν σε έναν άνθρωπο. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να τρομάξω για κάτι από τα δύο;
Είσαι έτοιμος να γίνεις μπαμπάς;
Πιστεύω ότι το να πει κάποιος ότι είναι έτοιμος, απλά θα λέει ψέματα στον εαυτό του. Πώς μπορεί κανείς να προετοιμαστεί για κάτι τόσο σημαντικό που το κάνει για πρώτη φορά στη ζωή του; Η δημιουργία μιας καινούριας ζωής είναι κάτι που προκύπτει από την αγάπη δύο ανθρώπων. Απλά θεωρώ τον εαυτό μου ολοκληρωμένο και ό,τι έρθει στη ζωή μου καλοδεχούμενο.
Οι γονείς σου δεν στο ζητούν;
Έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τους γονείς μου. Είναι δίπλα μου από την πρώτη κιόλας ανάσα μου, στηρίζουν πάντα κάθε επιλογή μου άσχετα αν συμφωνούν ή όχι χωρίς να ζητάνε τίποτα. Μακάρι να μπορώ κι εγώ για τα παιδιά μου να κάνω το ίδιο.
Πόσο συχνά έρχεσαι πλέον στην Κύπρο;
Αυτό είναι ανάλογο των υποχρεώσεών μου. Προσπαθώ να έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ. Το καλοκαίρι συνήθως έρχομαι πιο συχνά.
Τι σου έχει λείψει πιο πολύ από το νησί μας;
Δεν ξέρω από πού να πρωτοξεκινήσω. Έχω πει για την οικογένεια και τους φίλους μου, αλλά μου λείπουν στιγμές και εικόνες που μπορεί να είναι λεπτομέρειες αλλά για μένα είναι πολύ σημαντικές. Μου λείπει η γειτονιά μου, οι ανθρώπινοι ρυθμοί της Κύπρου, η απόλυτη αυθεντικότητα, η ανεμελιά. Θέλω, επίσης, να πω ότι μου έχουν λείψει πολύ τα σάντουιτς του φίλου μου του Μάριου που μεγάλωσε ολόκληρες γενιές στην Αραδίππου και που τόσα χρόνια δεν τον έχω αναφέρει και μου το κάνει παράπονο (γελάει).
Αλήθεια, τι θυμάσαι από τα παιδικά σου καλοκαίρια στην Κύπρο;
Τι να πρωτοθυμηθώ πραγματικά; Μια μπάλα, μια κιθάρα, παρέες… Κάθε μέρα μαζευόμασταν οι διπλανές γειτονιές και παίζαμε μπάλα στο γήπεδο του σχολείου μας. Με τρομερό πάθος και πραγματική ανεμελιά. Το βράδυ θα είχα κάποιο live. Ένας φίλος και 2 κιθάρες ή με το γκρουπάκι που είχαμε τότε, ή ακόμα σε σπίτι κάποιου φίλου, θα στήναμε κανένα πάρτι. Θυμάμαι να θέλω να περνάω ώρες με τον παππού μου και να μιλάμε για την ιστορία της Κύπρου που πραγματικά κρεμόμουν από τα χείλη του. Είναι τόσα πολλά…