Το τραγούδι «Τα μεροκάματα» μέσα από τα μάτια του συνθέτη του, Χρυσόστομου Καραντωνίου
Είναι από τους καλύτερους νέους συνθέτες. Το τραγούδι «Τα μεροκάματα» ήταν μόνο η αρχή για ένα ταξίδι που μόλις ξεκίνησε. Η επιτυχία του κομματιού δεν είναι τυχαία. Αυτό το διάστημα ετοιμάζει διάφορα, ενώ όλο και περισσότεροι ερμηνευτές επιλέγουν να τραγουδήσουν τραγούδια του.
Του ζητάω να μου μιλήσει για «Τα μεροκάματα» και δέχεται με χαρά… «Πόσο τυχερός μπορείς να είσαι –και να μην το ξέρεις– όταν ανοίγοντας ένα αρχείο με δέκα στίχους-ποιήματα, να υπάρχουν μέσα σε αυτό «Τα μεροκάματα»; Η πρώτη ανάγνωση δεν έφερε αποτέλεσμα, αφέθηκε μέσα στα υπόλοιπα, για μιαν άλλη φορά. Οι υπόλοιπες φορές με ώθησαν να κάνω μια προσπάθεια και το αποτέλεσμα ήταν ένα άλλο τραγούδι, το οποίο δεν έχει ακούσει κανείς, πλην του Πάνου». Εννοεί τον Πάνο Παπαϊωάννου, ερμηνευτή του τραγουδιού, που το ερμήνευσε τόσο όμορφα και γνήσια. Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει να μου διηγείται την ιστορία του. «Τέσσερις μήνες μετά, ύστερα από δύο-τρεις μέρες έντονων προβληματισμών με αφορμή τα όσα ζούσαμε τότε, «την έλλειψη εργασίας, την πολιτική ρευστότητα και το αβέβαιο μέλλον», πήρα την κιθάρα –για λύτρωση– και άρχισα να σιγοπαίζω την εισαγωγή. Αμέσως θυμήθηκα «Τα μεροκάματα». Τύπωσα, έβαλα το χαρτί μπροστά μου και σε δέκα λεπτά το τραγούδι ήταν έτοιμο. Το έστειλα την ίδια στιγμή στον Πάνο και στον στιχουργό του, Δημήτρη Παπαχαραλάμπους. Η άμεση ανταπόκρισή τους και ο ενθουσιασμός τους έκαναν εκείνη τη στιγμή πραγματικά ξεχωριστή και λυτρωτική». Λίγο καιρό αργότερα ήρθαν και οι Αγώνες Τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. «Μάθαμε για τους αγώνες και από κοινού αποφασίσαμε να στείλουμε «Τα μεροκάματα». Το τραγούδι απέσπασε το Βραβείο Κοινού, που ήταν τεράστια τιμή, και από εκεί και μετά, ύστερα και από το ενδιαφέρον της Feelgood Records, αρχίσαμε κι εμείς πια να πιστεύουμε στη δύναμή του. Μπήκαμε στο στούντιο σχεδόν μια εβδομάδα μετά τους Aγώνες για τη version του δίσκου. Αγώνας δρόμου για να προλάβουμε να την έχουμε έτοιμη, έτσι ώστε να παίζεται αυτή στα ραδιόφωνα. Όπως κι έγινε, μετά από πάρα πολλές ώρες δουλειάς, ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα». Ούτε και τα εμπόδια, φυσικά, δεν έλειψαν… «Δεν μπορώ να μην αναφέρω την περιπέτειά μας όταν πηγαίναμε το τραγούδι για mastering. Ήταν δύο το πρωί με ανοιγμένους ουρανούς, με δρόμους ποτάμια, να μην μπορούμε να πλησιάσουμε το στούντιο –χωρίς βάρκα– και το πρωί να πρέπει να παραδώσουμε το τραγούδι στην εταιρεία. Φαντάζεστε τη συνέχεια…»