Από την Κύπρο, την πολιτική, αλλά και τα τηλεοπτικά σόου, στο «Μανχάταν της Ερήμου» -το Κατάρ- διευθύνοντας μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρία. Η Πραξούλα Αντωνιάδου φωτογραφίζεται αποκλειστικά για το «Down Town» στην Doha, με φόντο τους υπερσύγχρονους ουρανοξύστες και τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία, και μιλά για τη νέα σελίδα που γύρισε στη ζωή της.
Toυ Παντελή Παναγιώτου
Πώς προέκυψε, αλήθεια, αυτή η απόφαση, της μετεγκατάστασης σας στο Κατάρ;
Θα πρέπει να πω πως βρίσκομαι εδώ για καθαρά επαγγελματικούς λόγους. Είχα την ατυχία να χάσω από καρκίνο τον αδελφό μου, ο οποίος ζούσε και εργαζόταν στο Κατάρ για 20 ολόκληρα χρόνια. Μετά το θάνατό του και δεδομένου ότι τη συγκεκριμένη περίοδο η οικονομική κατάσταση στην Κύπρο δεν ήταν ευνοϊκή, αποφασίσαμε με τον σύζυγο μου να εγκατασταθούμε στο Κατάρ για να αναλάβουμε την διεύθυνση της κατασκευαστικής εταιρίας του αδελφού μου, η οποία εξειδικεύεται στο να κατασκευάζει πισίνες και τεχνητές λίμνες.
Δεν παύει να είναι μια τολμηρή απόφαση, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το να αποφασίσετε να ζήσετε σε ένα άγνωστο μέρος, μακριά από τον τόπο σας, θα πρέπει να σας προβλημάτισε πολύ και να ήταν μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σας.
Ήταν μια απόφαση που πήραμε από κοινού με τον σύζυγό μου και χαίρομαι πολύ γιατί πάντοτε τον έχω δίπλα μου. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή ο αδελφός μου, μου είχε ζητήσει να αναλάβω την εταιρία, την «Aqua Μasters Qatar», καθώς ο ίδιος ήξερε πως η κατάσταση της υγείας του δεν θα του το επέτρεπε για πολύ καιρό ακόμα. Οπότε, όσο σημαντική αλλαγή κι αν φαίνεται στη ζωή μου, το να εγκατασταθώ στο Κατάρ, ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω γι’ αυτόν. Ήταν για εμένα ένας τρόπος να τον κρατήσω ζωντανό. Να κρατήσω τη μνήμη και το όραμά του.
Πόσο καιρό ζείτε στο Κατάρ;
Σχεδόν δυο χρόνια. Ερχόμαστε, όμως, τακτικά στην Κύπρο. Ζούμε περίπου μισό χρόνο στο Κατάρ και μετά επιστρέφουμε στη βάση μας. Απλώς, οι ρυθμοί της δουλειάς είναι τόσο αυξημένοι που απαιτείται πολύς χρόνος και τρέξιμο. Δεν έχουμε πολλές επιλογές.
Η προσαρμογή ήταν εύκολη ή δυσκολευτήκατε να εγκλιματιστείτε στο νέο περιβάλλον;
Κοίτα, στη ζωή μου πάντοτε υπήρχαν μεγάλες αλλαγές. Δεν τις φοβάμαι, ούτε με σοκάρουν τώρα πια. Είμαι 58 ετών. Το μεγαλύτερο σοκ για μένα, ήταν το να χάσω τον μοναδικό μου αδελφό. Λίγο μετά το θάνατό του, έχασα και τη μητέρα μου από τροχαίο, επειδή κάποιος τη χτύπησε την ώρα που διασταύρωνε το δρόμο. Αυτό, ήταν ένα διπλό χτύπημα στην οικογένεια που μας συντάραξε. Θεωρώ πως όλα τα πράγματα συνηθίζονται στη ζωή μας. Οι απώλειες, όμως, είναι σίγουρα μια πληγή που δύσκολα επουλώνεται.
Διπλό χτύπημα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πώς καταφέρατε να ανταπεξέλθετε;
Ήταν πολύ δύσκολο. Η αλήθεια είναι πως μετά από αυτό το χτύπημα, συνειδητοποίησα πως οι κοντινοί μου άνθρωποι έχουν λιγοστέψει αρκετά κι αυτό είναι κάπως λυπηρό όταν το αντιλαμβάνεσαι. Είναι σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις να βρίσκεις τρόπους που θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τις οποιεσδήποτε απώλειες. Ευτυχώς, ο σύζυγος και τα παιδιά μου ήταν δίπλα μου και στήριζε ο ένας τον άλλο σε όλο αυτό που περνούσαμε.
Πριν αποφασίσετε να εγκατασταθείτε στην Doha, είχατε επισκεφθεί παλαιότερα το Κατάρ; Γνωρίζατε πώς θα ήταν η ζωή σας σ’ αυτή τη χώρα;
Είχα ταξιδέψει εκεί για διακοπές το 2011. Κατά κάποιο τρόπο, γνώριζα το περιβάλλον και τους ρυθμούς του τόπου. Ευτυχώς, ζούμε σε μια καλή συνοικία η οποία είναι πολύ κοντά στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας που βρίσκονται στην παλιά πόλη της Doha. Γενικά, είναι πολύ ενδιαφέρον το τι μπορείς να συναντήσεις εδώ. Το κέντρο της πόλης, θυμίζει πολύ το Μανχάταν της Νέας Υόρκης, με καινούρια, σύγχρονα κτίρια.
Πώς είναι οι συνθήκες ζωής για μια γυναίκα σε μια χώρα του αραβικού κόλπου; Ποιο καθεστώς επικρατεί γι’ αυτές;
Αυτό που έχω να σου πω μέσα από τη δική μου εμπειρία όλο αυτό το διάστημα είναι πως, στο Κατάρ οι γυναίκες έχουν την πρώτη θέση. Πρόκειται για μια κοινωνία που τις εκτιμά και τις σέβεται πολύ. Μπορεί οι γυναίκες που εργάζονται στο Κατάρ να αποτελούν μειονότητα, παρόλα αυτά δεν επικρατεί ανδροκρατία. Μάλιστα, στις αρχές, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ένα περιστατικό που συνέβη σε μια δημόσια υπηρεσία, όταν βρέθηκα εκεί προκειμένου να διεκπεραιώσω κάποιες δουλειές της εταιρίας. Παρόλο που υπήρχε μια τεράστια ουρά από άντρες που περίμεναν στη σειρά, αυτοί έσπευσαν να μου παραχωρήσουν τη θέση τους, ώστε να εξυπηρετηθώ πρώτη. Γενικά, έχουν εξελιχθεί πολύ σε αυτό τον τομέα. Μάλιστα, τελευταία υπάρχει και μεγάλη ενθάρρυνση στο να εμπλακούν ακόμα και με την πολιτική.
Μιλήστε μου λίγο για την καθημερινότητά σας στο Κατάρ.
Ως διευθύνουσα σύμβουλος μιας τέτοιας εταιρίας, το βάρος είναι τεράστιο και οι απαιτήσεις είναι αρκετές που δεν μένει πολύς ελεύθερος χρόνος. Η δουλειά αρχίζει από το πρωί και τελειώνει αργά το βράδυ, ενώ δεν υπολογίζεις ούτε σαββατοκύριακα, ούτε αργίες. Παρόλα αυτά, όσος χρόνος μου απομένει προτιμώ να τον απολαμβάνω ποιοτικά. Υπάρχουν πολλά εμπορικά κέντρα, με εστιατόρια, καταστήματα και χώρους αναψυχής, στα οποία ο περισσότερος κόσμος επιλέγει να κάνει τις βόλτες του. Λόγω των καιρικών συνθηκών και της ζέστης, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι πολύ δύσκολο να κυκλοφορείς έξω. Τελευταία, έχουν δημιουργηθεί και κάποια άλλα πολιτιστικά συμπλέγματα πάνω στην παραλία, όπου εκεί γίνονται διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Σας λείπει καθόλου το σπίτι σας στην Κύπρο και τα παιδιά σας;
Νομίζω πως τα παιδιά μου βρίσκονται σε αρκετά μεγάλη ηλικία που μπορούν να αισθάνονται πολύ ανεξάρτητα. Η κόρη μου είναι αρχιτέκτονας και εργάζεται στο γραφείο του πατέρα της, ενώ ο γιος μου συνεχίζει τις σπουδές του ως πολιτικός μηχανικός στην Αγγλία. Παρόλο που επιστρέφω αρκετά συχνά στο σπίτι μου και περνάμε μαζί λίγο χρόνο, μου λείπει πολύ η ζωή μου εκεί. Άλλωστε, έχουμε και δυο σκυλιά τα οποία αφήσαμε στο σπίτι μας, οπότε, είναι ένας ακόμα λόγος που μας κάνει να θέλουμε να πηγαίνουμε στην Κύπρο συχνότερα.
Η τελευταία σας επαφή με τη δημοσιότητα στην Κύπρο ήταν πριν από μερικά χρόνια, όπου συμμετείχατε στο φιλανθρωπικό show του ΜEGA, «Dansing for you». Τα σχόλια τότε ήταν διφορούμενα, κάποιοι δεν είδαν και πολύ θετικά τη συμμετοχή σας. Σήμερα που μιλάμε, πιστεύετε πως σας έκανε κακό αυτή η υπερέκθεση;
Το πώς μπορεί να ερμήνευσαν ή να έκριναν κάποιοι τη συμμετοχή μου σε ένα φιλανθρωπικό show, δεν είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Συμμετείχα γιατί απλά ήθελα να βοηθήσω. Μάλιστα, ήταν το ίδιο διάστημα που είχε αρρωστήσει ο αδελφός μου -και παρόλο που το γνώριζα- έκρυβα τη στεναχώρια πίσω από το χαμόγελό μου. Νομίζω πως δεν έχω να δικαιολογηθώ για κάτι. Ήταν μια όμορφη εμπειρία την οποία απόλαυσα με συνοδοιπόρο μου τον εξαίρετο φίλο, Δάκη.
Από τότε, πάντως, οφείλω να ομολογήσω πως εμφανισιακά έχετε αλλάξει αρκετά…
Έτυχε. Δεν ήταν κάτι που είχα σκοπό να κάνω. Μετά το θάνατο του αδελφού μου, παράτησα κάπως τον εαυτό μου. Όχι μόνο από στεναχώρια. Απλά, είχα τόσα πολλά πράγματα να διαχειριστώ, που η εξωτερική μου εμφάνιση ήταν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε.
Οικονομικά, ήσασταν πάντοτε ανεξάρτητη;
Όχι, πάντα. Έχω περάσει από διάφορες καταστάσεις στο παρελθόν. Ας μην ξεχνάμε, πως για 245 χρόνια εργαζόμουν στην Κεντρική Τράπεζα από την οποία οδηγήθηκα σε αναγκαστική αφυπηρέτηση, λόγω της ενασχόλησης που είχα με την πολιτική. Μετά το 2004, τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα λόγω του ότι τα έσοδά μου είχαν ελαχιστοποιηθεί.
Σήμερα, δεν βγάζετε χρήματα;
Δεν θα το έλεγα. Από τη στιγμή που ανέλαβα την εταιρία στο Κατάρ, είχα να αντιμετωπίσω ένα τεράστιο οικονομικό πλήγμα που είχε ξεκινήσει πολύ πιο νωρίς. Λόγω της ασθένειας του αδελφού μου, η εταιρία ήταν κάπως στον «αυτόματο πιλότο». Οπότε, τώρα αντιλαμβάνεσαι πως απαιτείται πολύς χρόνος μέχρι να ορθοποδήσει οικονομικά. Δεν έχω παράπονο όμως. Με σκληρή δουλειά και επιμονή, τα καταφέρνουμε μια χαρά.
Με την πολιτική, ποια είναι η σχέση σας σήμερα; Εξακολουθείτε να κρατάτε επαφή;
Μπορεί το περισσότερο διάστημα να βρίσκομαι μακριά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως έχω παραδώσει τα «όπλα» μου. Στο Κατάρ δεν είμαι απλά επιχειρηματίας. Είμαι ταυτόχρονα και ένα πολιτικό πρόσωπο. Δεν ασχολούμαι με την τοπική πολιτική αλλά συνεχίζω να εργάζομαι εντατικά, προκειμένου να καταφέρω να δω κάποτε την Κύπρο ελεύθερη. Ως ενεργό μέλος των «Ενωμένων Δημοκρατών», κρατώ ανοικτές τις επαφές ενώ συμμετέχω ενεργά και σε διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνονται κατά καιρούς. Μπορώ να σου πω, μάλιστα, ότι εκεί που βρίσκομαι μπορώ ακόμα και να δημιουργήσω σχέσεις για ενδεχόμενες επενδύσεις στην Κύπρο. Είμαι στη διάθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε -εάν χρειαστεί- να βοηθήσω στο βαθμό που μπορώ.
Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας στο μέλλον;
Ιδανικά, θα ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου σε μια καλύβα κάπου απόμερα, ίσως σε μια παραθαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Μόνο που αυτό, στην πράξη, είναι κάπως δύσκολο. Αυτό που ξέρω να σου πω σίγουρα για το μέλλον είναι πως θα ήθελα να δω τους στόχους μου να πραγματοποιούνται. Η προσωπική μου ευτυχία, όμως, αρχίζει και τελειώνει στην οικογένεια.