Ένα-δυο πρόχειρα ρούχα σε μια βαλίτσα. Το διαβατήριο ανάμεσα στα δάχτυλα. Τα ακουστικά να παίζουν ένα –σχετικά άγνωστο– τραγούδι του Χατζιδάκι. Και ο ουρανός εκεί έξω έτοιμος… Με μια χούφτα σύννεφα να τον ζωγραφίζουν. Σαν μια υπόσχεση που έδωσες χρόνια τώρα. Σαν μια διαδρομή ανάμεσα στο όνειρο και σένα. Τελικά τα πιο όμορφα ταξίδια είναι σε προορισμούς που δεν υπάρχουν. Που δεν υπήρξαν ποτέ…
Δεν δυσκολεύεται να επιλέξει το τραγούδι για το οποίο θα μου μιλήσει. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεκινά να μου διηγείται την ιστορία του: «Πριν από αρκετά χρόνια άρχισα να γράφω ένα βιβλίο για τον Μάρκο Βαμβακάρη, το οποίο εκ των υστέρων κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος, με τίτλο «Μάρκος Βαμβακάρης, ο άγιος μάγκας». Το βιβλίο αυτό βασιζόταν σε μια σειρά συνομιλιών –διάρκειας χιλίων περίπου ωρών– που είχα με τον Στέλιο Βαμβακάρη, γιο του Μάρκου. Πήγαινα στο σπίτι του, καθόμουνα, μιλούσαμε στο κασετόφωνο, γύριζα σπίτι μου και έγραφα το βιβλίο. Κάποια στιγμή, ο Στέλιος άρχισε να μου λέει πόσο του είχε λείψει να κάνει ένα μακρινό ταξίδι. Τον ρώτησα πού θα ήθελε να πάει και μου απάντησε με μια σειρά περίεργων ονομάτων από μακρινές τοποθεσίες που ήταν δύσκολο να επισκεφθεί κανείς: «Ξέρω κι εγώ παιδάκι μου; Θα ήθελα να πάω στη Γουαδελούπη, στο Αϊντάχο, στο Πόρτο Ρίσκο». Εκείνος, την ώρα που το έλεγε, είχε στο μυαλό του το Πόρτο Ρίκο, του ξέφυγε όμως και είπε Πόρτο Ρίσκο. Εγώ δεν το είχα καταλάβει εκείνη τη στιγμή, όταν όμως επέστρεψα στο σπίτι μου, έπεσα πάνω στη διατύπωση αυτή κατά τη διάρκεια της απομαγνητοφώνησης. Σκέφτηκα αμέσως ότι αυτό θα έπρεπε να γίνει ένα τραγούδι». Κάπως έτσι έγραψε τους στίχους του τραγουδιού «Πόρτο Ρίσκο». Με το που ολοκλήρωσε τον στίχο, πήρε τηλέφωνο την Ελένη Δήμου και της ανακοίνωσε ότι της είχε ετοιμάσει τη συνέχεια του «Ετοιμάζω ταξίδι», στο οποίο επίσης είχε υπογράψει τους στίχους, κάποια χρόνια πριν. «Την εποχή εκείνη η Ελένη ετοίμαζε ένα δίσκο και μου ζήτησε να της πω τους στίχους μέσω τηλεφώνου για να τους σημειώσει κάπου. Έτσι και έγινε… Στη συνέχεια πήγε τους στίχους αυτούς στον συνθέτη Αντώνη Στεφανίδη, ο οποίος τους μελοποίησε». Ο στίχος ξεκινούσε κάπως έτσι: «Μπάρκαρα και φεύγω για το Πόρτο Εμπρός/Δεν μπορώ να ζήσω εδώ στο Πόρτο Πίσω». Το τραγούδι αυτό έδωσε τελικά το όνομά του και στον δίσκο, ο οποίος κυκλοφόρησε μέσα στο 1999. «Όταν αργότερα είπα την ιστορία αυτή στον Στέλιο Βαμβακάρη, αυτός δεν θυμότανε καν την αναφορά που είχε κάνει»…