Το να πεις ότι είναι νέος, ωραίος και επιτυχημένος είναι σαν να λες κάτι προφανές, όπως η γη είναι στρογγυλή ή ότι ο ήλιος βγαίνει απ’ την Ανατολή. Όμως ο marketing Manager των 11 Άλφα Μέγα, στην πρώτη του profile συνέντευξη, δεν στέκεται στα προφανή. Μιλά για τη δυσπιστία που συνάντησε ως «ο εγγονός του Παπαέλληνα», για τη φιλία του με τον Παντελή Παντελίδη, για την αγάπη του για τα άλογα και άλλα πολλά!
Του Πιερή Παναγή
Το εργένικο σπίτι του έχει όλα όσα πρέπει να έχει κάθε εργένικο σπίτι που σέβεται τον εαυτό του. Έναν ευρύχωρο καναπέ απέναντι από μια τηλεόραση, μια μεγάλη μεταλλική τραπεζαρία και τον Buxter ένα American Mastiff, που επειδή δεν του δίνουμε προσοχή τα… αμολάει στην κουζίνα. Ο οικοδεσπότης έχει εκείνο τον χαρακτηριστικό αέρα των Λεμεσιανών. Ανοικτόκαρδος, αεικίνητος και φιλόξενος. Φτιάχνει καφέ και μας κερνά παστελάκι που έφτιαξε η μητέρα του, Κάτια Θεοδότου, ξεκαθαρίζοντας πως «είναι απ’ τα καλύτερα που θα δοκιμάσουμε»! Το εργένικο σπίτι λοιπόν εκτός απ’ το προφανές –φανταστική θέα- έχει υπέροχα έργα τέχνης –κάποια μάλιστα είναι της αδελφής του Ελίνας- και μπόλικες θέσεις για την αντροπαρέα. «Το σπίτι μου πάντα είναι γεμάτο από κόσμο. Μετά τη δουλειά θα μαζευτούμε εδώ με τους φίλους μου, θα χαλαρώσουμε, θα μαγειρέψουμε για να φάμε. Το μόνο που δεν θα με δεις ποτέ να κάνω είναι να είμαι καθισμένος στον καναπέ για να δω μια ταινία ή μια σειρά. Προτιμώ να είμαι έξω». Όταν λέει έξω, κυριολεκτεί. Άλλωστε έτσι ξεκινά τη μέρα του, με γυμναστική δίπλα στη θάλασσα ενίοτε και μέσα! «Κάθε πρωί κάνω wakeboard ή κολυμπώ χειμώνα-καλοκαίρι. Μετά θα πάμε τροχάδην με τον Buxter ενώ αργά το απόγευμα, μετά τη δουλειά θα πάω γυμναστήριο. Το βράδυ, μιας και θέλει βόλτα ο Buxter, θα πάμε άλλη μια φορά για τροχάδην».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή. Ο 31χρονος που έχω απέναντί μου είναι ο Marketing Manager των υπεραγορών ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ. Μιας αλυσίδας με περισσότερους από 1200 εργαζόμενους και με 11 υπεραγορές που ανήκουν στον Όμιλο Χ.Α.Παπαέλληνας Εμπορική ΛΤΔ. Επομένως ήταν μονόδρομος να ασχοληθεί κι αυτός με τις επιχειρήσεις; «Σε καμία περίπτωση δεν ήταν μονόδρομος, ούτε με πίεσε κανείς να ασχοληθώ με αυτή τη δουλειά. Νομίζω ήταν αναπόφευκτο να γίνει μιας και είχα πρότυπο τον παππού μου ο οποίος ανέκαθεν ήταν σε αυτή τη δουλειά. Μεγαλώνοντας ήμουν σίγουρος ότι ήθελα κι εγώ να συμμετέχω σε όλο αυτό που έκτισε». Μικρός όμως, φαντάζομαι, δεν γίνεται να προόριζε τον εαυτό του για επιχειρηματία ή Διευθυντή Marketing. Επομένως; «Ήθελα να γίνω αναβάτης. Είχα και έχω πάθος με τα άλογα οπότε έβλεπα τον εαυτό μου να κάνει κάτι σχετικό με την ιππασία. Στην πορεία έγινε το χόμπι μου και ακολούθησα έναν άλλο δρόμο». Απ’ τα παιδικά του χρόνια λοιπόν ξεχωρίζει την αγάπη του για την ιππασία. Τι άλλο; «Γενικά δεν ήμουν και το πιο φρόνιμο μωρό. Μάλλον παρά ήμουν δραστήριος και ανήσυχος! Μέρα παρά μέρα ήμουν στο νοσοκομείο είτε για ραφές ή για να μου περιποιηθούν τα χτυπήματα. Μεγαλώνοντας, με θυμάμαι να δουλεύω κάθε καλοκαίρι στις υπεραγορές ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ αλλάζοντας πόστα. Ήμουν ταμίας, πήγα στις αποθήκες ως στοιβαδόρος, ήμουν στο κρεοπωλείο, στη φρουταρία…». Βλέπει τη δυσπιστία στο πρόσωπό μου. Δηλαδή ο εγγονός του ιδιοκτήτη δεν είχε ευνοϊκή μεταχείριση; «Εξαρχής ο παππούς μου, μου ξεκαθάρισε ότι αυτό δεν πρόκειται γίνει. Είμαστε όλοι υπάλληλοι και ως τέτοιοι συμπεριφερόμαστε και μας συμπεριφέρονται. Ήμουν ένας απλός εργαζόμενος που άρχισε την εκπαίδευσή του όπως θα την ξεκινούσε οποιοσδήποτε που εργοδοτείται στις ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ». Και αυτό έγινε. Πέρασα απ’ όλα τα τμήματα, αποκτώντας μια σφαιρική άποψη μαθαίνοντας παράλληλα τον τρόπο λειτουργίας του κάθε τμήματος ξεχωριστά. «Με αυτό τον τρόπο δείχνεις ότι δεν είσαι αλεξιπτωτιστής ούτε ήρθες για να μπεις κατευθείαν σε ένα πόστο». Μετά τις σπουδές του στον Κλάδο Διοίκησης Επιχειρήσεων και Μάρκετινγκ επιστρέφει στην Κύπρο για δουλειά. Αλήθεια, θυμάται την πρώτη μέρα μετά τις σπουδές του; Όταν μπήκε για πρώτη φορά στο γραφείο του; «Δεν είχα δικό μου γραφείο! Ήμουν σε ένα χώρο με άλλα 3-4 άτομα, πίσω από έναν υπολογιστή όπου έκανα αναλύσεις, έβλεπα αριθμούς, ετοίμαζα reports για τους ανώτερους μου». Ένιωσε την αμφισβήτηση στο δρόμο του; Κάποιοι θα σκέφτονται ότι βρίσκεται σε αυτή τη δουλειά γιατί είναι ο εγγονός του Παπαέλληνα. «Η δυσπιστία είναι κάτι που εισπράττω μέχρι και σήμερα… Ξέρω ότι πολλοί σκέφτονται έτσι όπως λες. Δεν είναι εύκολο να ανατρέψεις αυτή την εικόνα. Θέλω να πιστεύω όμως ότι μέσα στη δουλειά αυτό δεν ισχύει γιατί δεν ήρθα διεκδικώντας μια θέση στην ιεραρχία. Σε αυτό το κομμάτι έπαιξε ρόλο και ο παππούς μου γιατί δεν λειτούργησε ποτέ ευνοϊκά υπέρ μας. Ήταν πάντα δίκαιος…. Δούλεψα πολύ για να μπορέσω να πείσω ότι είναι με την αξία μου που βρίσκομαι εδώ που είμαι σήμερα».
Το τηλέφωνό του χτυπά και το βάζει στο αθόρυβο. Τον ακούω να μου λέει τα νέα τους σχέδια σε σχέση με τις ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ. Μέχρι το τέλος του 2016 άλλα δυο καταστήματα, ένα στα Λατσιά που χτίζεται ήδη και άλλο ένα στο Κίτι, στην παλιά υπεραγορά Ορφανίδης, θα είναι έτοιμα. Αναρωτιέμαι δυνατά αν η εξάπλωση των υπεραγορών σε όλη την Κύπρο, με αυτή την ταχύτητα μπορεί να οδηγήσει σε κορεσμό ή λάθος κινήσεις; Έχουμε δει άλλωστε και στο παρελθόν κραταιές επιχειρήσεις να οδηγούνται σε καταστροφή εξαιτίας λανθασμένης τακτικής ή απλά και μόνο στην προσπάθεια να χτυπήσουν τον ανταγωνισμό. «Υπάρχει αρκετή εμπειρία στον Όμιλο, εξ ου και αποδίδουν οι αναπτυξιακές κινήσεις που κάναμε μέχρι τώρα. Ήταν μέρος της στρατηγικής μας η επέκταση ύστερα από αρκετή μελέτη και σωστά βήματα». Ένα απ’ τα ατού των υπεραγορών ΑΛΦΑ ΜΕΓΑ –εκτός απ’ την ποικιλία προϊόντων και το καλά εκπαιδευμένο προσωπικό- είναι και η ανάπτυξη της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και η απασχόληση ανθρώπων με νοητικές δυσκολίες. «Το νιώθουμε ως υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία όπου επιχειρούμε και δραστηριοποιούμαστε. Θέλουμε να δώσουμε κάτι πίσω… Υπάρχει ολόκληρο τμήμα για Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη που ασχολείται με αυτό το κομμάτι εξ ου και φτιάξαμε και το μηνιαίο περιοδικό KITCHEN by Akis Petretzikis, σε συνεργασία με τον γνωστό σεφ, όπου όλα τα καθαρά έσοδα απ’ τις πωλήσεις πάνε σε διαφορετικά φιλανθρωπικά ιδρύματα στην Κύπρο. Αρχικά ήταν το Ίδρυμα Άγιος Γεώργιος Χριστάκη Χασάπη στη Λάρνακα, ακολούθησε ο Οργανισμός Hope for Children, το Ίδρυμα Μαργαρίτας Λιασίδη στην Πάφο και το τεύχος που κυκλοφορεί τώρα μαζεύει χρήματα για την Παγκύπρια Οργάνωση Φίλων Νεφροπαθών». Απ’ την άλλη, το ότι συνυπάρχει στην εταιρία όλη η οικογένεια, δημιουργεί τριβές ή συγκρούσεις; Το ότι είναι στενοί συνεργάτες δεν έθεσε ποτέ σε κίνδυνο τις οικογενειακές σχέσεις; «Αντιθέτως μας έφερε πιο κοντά. Οι σχέσεις δυνάμωσαν και είναι ξεκάθαρος ο ρόλος του καθενός. Δεν υπάρχουν συγκρούσεις ίσως γιατί ανέκαθεν ήμασταν μια δεμένη οικογένεια. Για παράδειγμα, με τη ξαδέλφη μου συγκατοικούσαμε στις σπουδές μας και σήμερα δουλεύουμε μαζί εξαιρετικά». Ο ίδιος ανήκει στην τρίτη γενιά της επιχείρησης. Κουβαλά το βάρος του να είναι αντάξιος ή καλύτερος απ’ τις δυο γενιές που προϋπήρξαν; «Είναι ένα προσωπικό στοίχημα και ο πήχης είναι πολύ ψηλά. Μακάρι να φανώ αντάξιος». Αλήθεια, εντοπίζει λάθος κινήσεις στη μέχρι σήμερα πορεία του; «Λάθη κάνουμε καθημερινά. Δεν εντοπίζω όμως κάποιο μεγάλο λάθος που να είχε αντίκτυπο είτε σε μένα ή στην εταιρία. Ο κύριος λόγος είναι ότι έχω δίπλα μου ένα σπουδαίο άνθρωπο και η εμπειρία του δεν με αφήνει να κάνω λάθη». Ο παππούς του μου λέει, είναι εκεί, σε κάθε βήμα του να τον στηρίζει. Υπάρχει μια συμβουλή του που ξεχωρίζει; «Είναι ένας άνθρωπος που μας έδωσε και μας δίνει καθημερινά τα απαραίτητα εφόδια και γνώσεις. Δίπλα του νιώθω πως είμαι σε ένα δεύτερο πανεπιστήμιο, μαθαίνοντας κάτι διαφορετικό κάθε φορά. Η πρώτη συμβουλή που μου έδωσε και την εφαρμόζω πιστά λέγοντάς τη μάλιστα και στο υπόλοιπο προσωπικό ή στους φίλους μου είναι η ακόλουθη: όταν έχεις να πάρεις μια απόφαση πρέπει να ακολουθείς τρία βήματα: σωστή ανάλυση του προβλήματος, συμπεράσματα και γρήγορη αντίδραση για να αντιμετωπιστεί το οτιδήποτε. Αυτό είναι κάτι που με έσωσε πολλές φορές». Ακούγοντάς τον τόση ώρα αντιλαμβάνομαι ότι ο Αντρέας Παπαέλληνας, ο παππούς του, είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζει. «Είναι το πρότυπό μου. Και δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο». Επομένως καταρρίπτεται το χάσμα γενεών; «Μπορώ να σου πω ότι νιώθω να επικοινωνώ καλύτερα μαζί του παρά με πολλούς φίλους μου. Είναι ένας άνθρωπος μοντέρνος, διορατικός και μπορεί να προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση. Δεν θα σου πω ότι δεν είναι αυστηρός. Είναι πολύ αυστηρός! Αλλά ποτέ χωρίς λόγο. Πρόκειται όμως για έναν επιχειρηματία που μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε κατάσταση».
Φτιάχνει ακόμα έναν καφέ. Toυ ζητώ να μου μιλήσει για τον φίλο του Παντελή Παντελίδη. Ο Γιώργος λίγο μετά το θάνατο του Ελλαδίτη τραγουδιστή ανέβασε ένα συγκινητικό post στο facebook που έγινε viral σε χρόνο dt. «Τον ήξερα τα τελευταία 3 χρόνια. Χτίσαμε μια φιλική σχέση και είχαμε τακτική επικοινωνία. Το βίντεο που είδες ήταν πριν από 2 χρόνια όταν ήρθε στην Κύπρο. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήθελε να πάω στο καμαρίνι του γιατί είχε γράψει ένα τραγούδι για την Κύπρο και ήθελε να το ακούσω. Ήταν η πρώτη φορά που το έλεγε και αυθόρμητα το τράβηξα σε βίντεο. Του είπα να το πει εκείνη τη νύχτα, αλλά δεν το είχε τελειώσει. Ένα χρόνο μετά όταν ήρθε στο Pavillion, με πήρε πάλι τηλέφωνο για να πάω να τον δω. Έφευγα όμως για Αθήνα και υποσχέθηκα ότι θα πήγαινα να τον δω στην πρεμιέρα του, μια βδομάδα μετά, στο Teatro. Τελικά δεν προλάβαμε. Ήταν κρίμα γιατί ήταν ένα νέο παιδί, πολύ καλός και αυθεντικός».
Κατά καιρούς στον κύριο που έχω απέναντί μου τα media και διάφορα sites του έχουν χρεώσει διάφορες σχέσεις με μοντέλα, ενώ τον οδήγησαν λίγο πριν τα σκαλιά της εκκλησίας. Πώς διαφυλάσσει κανείς την προσωπική του ζωή όταν τα media αρχίζουν να ενδιαφέρονται γι’ αυτήν; «Δεν μου αρέσει να προβάλλω αυτό το κομμάτι της ζωής μου. Είμαι χαμηλών τόνων δεν θέλω να εκθέτω, ούτε έχω λόγο να προβάλλω την όποια σχέση μου. Αυτό είναι κάτι ιδιωτικό εξ ου και ποτέ δεν με άκουσε κανείς –εκτός απ’ τους φίλους μου- να μιλάω για κάτι τέτοιο». Φαντάζεται τον εαυτό του στα πλαίσια μιας δικής του οικογένειας; Αν του ζητούσα να μου δώσει μια εικόνα του στα 40 του τι θα έβλεπε; «Θα ήθελα να συνεχίσω σε αυτή τη δουλειά, δίπλα στους δικούς μου ανθρώπους και τους συνεργάτες μου. Θα ήθελα να κάνω οικογένεια μέχρι τότε, χωρίς να λέω ότι βιάζομαι. Αν κάτι έμαθα σε αυτή τη δουλειά είναι τα αργά και σταθερά βήματα. Αυτό εφαρμόζω και στη δουλειά αλλά και στη ζωή μου».
Επιμέλεια: Άννα Αποστόλου