Υπάρχει κακή τηλεόραση, υπάρχουν και τα «Χασαμπουλιά». Η «σατιρική» εκπομπή που ανήγαγε το ξεπατικώνω-το-YouTube-και-τα-κάνω-σαν-τα-μούτρα-μου σε υψηλή τέχνη, μετά τις υπέρλαμπρες ιδέες να πετάει ανθρώπινα ομοιώματα από τα τείχη και να κάνει πλάκα με αυτοκτονίες, οι συντελεστές της σκέφτηκαν ότι το επόμενο λογικό βήμα προς τον πάτο (που βρίσκεται όλο και πιο βαθιά) είναι η αναπαραγωγή gay στερεοτύπων περασμένων δεκαετιών – από τον «Φίφη» του Σταύρου Παράβα μέχρι τους κουνιστούς παρδαλούς «τοιούτους» των 80s.
Η (δήθεν) φάρσα με τον κραυγαλέα θηλυπρεπή νεαρό να προβαίνει σε προκλητικό ψωνιστήρι στις κυλιόμενες σκάλες του The Mall είναι ενδεικτική μιας τηλεόρασης που έχει χάσει πλέον το μέτρο και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να τσιμπήσει μερικές μονάδες τηλεθέασης (που ΟΥΤΕ αυτό καταφέρνει αφού παρά το ότι τους έκραξε το μισό Facebook πάλι τους είδαν μόνο οι συγγενείς τους). Ακόμα και να απεικονίσει έναν gay άνδρα ως σούργελο που ρίχνεται σε όποιο αρσενικό βρει μπροστά του, για να μας δείξει τι ακριβώς; Ότι κάτι τέτοιο είναι αστείο; Αστεία θα μπορούσε να είναι η τελείως διαστρεβλωμένη αντίληψη που έχουν οι εμπνευστές της για τα ομοφυλόφιλα άτομα, αν δεν ήταν βέβαια κακόγουστη κι επικίνδυνη.
Επικίνδυνη γιατί παγιώνει αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές από τις οποίες πασχίζουμε ως κοινωνία να αποτινάξουμε. Μια πατριαρχική, σεμνότυφη και βαθιά (και υποκριτικά) συντηρητική κοινωνία που τώρα κάνει τα δειλά, μικρά βήματά της προς τον πολιτισμό και την ανεκτικότητα (βλ. Σύμφωνο Συμβίωσης). Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να είσαι διπλά προσεκτικός όταν πρόκειται να κάνεις πλάκα σε βάρος ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων.
Οι μεγαλύτεροι κωμικοί και οι δημοφιλέστερες κωμικές/σατιρικές εκπομπές αστειεύονται με gay, μαύρους, γυναίκες, Εβραίους, μουσουλμάνους, ΑμΕΑ -η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στον τρόπο. Δεν κάνεις πλάκα με αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων απλά και μόνο αναπαράγοντας ξεπερασμένα, προσβλητικά, στερεότυπα- δεν υπάρχει κανένα απολύτως νόημα σ’ αυτό εκτός κι αν είσαι ένας αμόρφωτος κάφρος που απευθύνεσαι σε ομοίους σου. Όταν αγγίζεις ευαίσθητα θέματα φρόντισε να υπάρχει ένας σκοπός, να βγαίνει κάτι καλό και χρήσιμο, μία τροφή για σκέψη, ένας γόνιμος προβληματισμός. Αλλιώς υπάρχουν πάντα το σεξ, οι καφρίλες και τα αστεία με κλανιές.
Δεν θα αποδώσω δόλο στην ομάδα των «Χασαμπουλιών» γι’ αυτή την αστοχία, ούτε είναι φυσικά οι μοναδικοί που αναπαράγουν στερεότυπα – δείτε π.χ. την gay καρικατούρα του Ραφαέλλου που υποδύεται ο Ηράκλης Γιωργαλλής στην «Πρώτη Σταγόνα» (αν και δεν είναι πια τόσο over-the-top στα τελευταία επεισόδια). Όμως εάν δεν διαθέτεις τις κατάλληλες γνώσεις, την παιδεία ή το ταλέντο για να χειριστείς ένα τέτοιου είδους χιούμορ, τότε καλό είναι να περιοριστείς σ’ αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα: να σπας πλάκα με πιθανούς αυτόχειρες.